Op veel vraag naar m'n volgende verhaal komt ie hier dan ook! Wat onwijs veel reacties op m'n vorige verhaal! Echt leuk om te lezen dat iedereen zo aan me denkt hier! Afgelopen week is echt weer voorbij gevlogen. Ik zit nu op de bank m'n verhaal te typen, na m'n tweede echte dag stage.

Maandag de introductie gehad in Erica House. We (Maayke, Welmoed, Inge en ik) werden om half 11 opgehaald door Martijn van Khaya. Ik met de auto achter hem aan, zodat we zelf terug konden rijden. Hij hield plankgas, dus we konden direct even kijken of ons bakkie het allemaal aankon. En ja hoor... hij doet het prima!

Met de verwachting (door andere verhalen gelezen te hebben van stagiaires) dat we de hele dag zouden moeten wachten in een ruimte op verdere informatie, kwamen we bepakt binnen met leesboeken, puzzelboekjes en mp3's. Tegen alle verwachtingen in werden we direct opgevangen door directrice Miss Martin. Ze vertelde ons wat algemene dingen en dat ze niet goed wist wat ze met pedagogiek studenten aan moest. (dit kennen ze niet in Zuid-Afrika). Daarna vertelde ze over de ‘toi toi' die gaande is op dit moment in Erica House. Toi toi betekend demonstraties en dit is gaande tussen de child care workers en het management. De child care workers zijn boos omdat er geen black people in het management zitten. Zodra dit weer uit de hand loopt moeten wij dus snel weg en zo zijn we wel op de hoogte van de onrust in EH (Erica House).

Na het gesprek met Miss Martin werden we door Peter (andere stagiaire) rondgeleid door EH. Dit was erg leuk en we hebben ons aan veel teachers, social workers and child care workers voorgesteld. Daarna ook een poos met verschillende kinderen gepraat en even bij de baby's en kleuters om de hoek gekeken. Van Peter kregen we veel info hoe we moeten omgaan met de mensen hier. Sociaal contact is hier van groot belang, doe je dit niet dan krijg je ook weinig voor elkaar. Dus op dit moment eigenlijk erg bezig om met iedereen een praatje te maken zodat iedereen ons echt leert kennen en ze weten dat we er zijn en wat we komen doen. We hebben op Peter flink veel vragen afgevuurd en we zijn een stuk wijzer over hoe alles werkt in EH. De maandagmiddag en dinsdag waren we vrij door vergaderingen en presentaties.

Maandag geshopt in Green Acces, groot winkelcentrum. Leuk shirtje voor wel 0,90 eurocent en een broek voor 9,- euro! Jaja, dat is nog eens leuk winkelen!!! Dinsdag was stranddag... goed verbrand en m'n tand door m'n lip door de mega golven in de zee. Ze zijn zo sterk en zo hoog dat je echt geen kant op kunt.

Woensdag dan eindelijk de echte eerste stagedag! Ik was versleten 's avonds!! Veel indrukken en de hele dag Engels, Zuid-Afrikaans en Xhosa (de klik-taal) door elkaar. We waren er 8 uur, Miss Martin houdt niet van laat komen had ze gezegd, waarschijnlijk kwam ze daarom zelf pas 2 uur later aanzetten. Wij zaten te wachten en bedachten dat we daar geen zin in hadden. Ik Peter opbellen en hij adviseerde ons om naar Mister Coetzee te gaan. (directeur van de school) Deze ontving ons heel vriendelijk en hielp ons helemaal op weg. We werden allemaal in een andere klas gezet om rond te kijken hoe het daar gaat en om de kids and the teachers te leren kennen. Daarnaast nog wat gesprekken gehad met verschillende mensen en een bende papieren gekregen met informatie over EH. Yeah... huiswerk! Bij de kleuters en baby's geweest en Afrikaans eten gehad. Pittig zeg!! Dit mogen we elke dag, maar we weten dat de kids al weinig te eten krijgen omdat het geld er niet is, dus daarom nemen we maar gewoon netjes ons eigen brood mee! Na gisteren was ik echt gesloopt... zodra ik thuis was ben ik op de bank in slaap gestort en kwamen er heel wat dromen voorbij! Even wat chocola om weer wat energie te krijgen! Ons kan nie leven zonder chocola nie!

Vanochtend weer met frisse moed naar stage! Deze dag ging me echt beter af. Waarschijnlijk alle nieuwe indrukken en alle talen kosten gewoon ontzettend veel energie. Vandaag echt genoten en ik vind het nu al leuk! We zijn echt druk bezig om veel contact met iedereen te maken en het valt me op dat al heel veel mensen en kinderen ons bij naam kennen. Ze nemen ons mee voor koffie en vragen veel naar ons leven. Erg leuk om met de mensen en met de kinderen in gesprek te gaan. Het is wel zo anders dan in Nederland, terwijl je bij de kinderen zit, praten de leraren over de kinderen en over de problemen van de kinderen. Pedagogisch is hier soms ver te zoeken... onder het lesgeven staat de muziek aan, kijkt de leraar een soapserie, zijn ze veel aan het bellen en bij mij was vandaag de lerares plotseling zo'n 1,5 uur lang verdwenen. Ik vond het natuurlijk niet erg om alleen zo'n klasje kids te hebben, maar in 2 uur tijd hebben ze 1 opdrachtje gemaakt en verder getekend, brieven naar ouders geschreven, muziek gemaakt, gedanst en uit hun neus gegeten. Onvoorstelbaar. Daarnaast is er om 3 uur een middagactiviteit, in de drie dagen dat ik hier geweest ben hebben ze constant ‘free time' gehad. Nog niks geen activiteit gezien, als je geen zin hebt waarom zou je dan wat gaan doen? Vandaag ook nog weer een blik geworpen bij de baby's en de kleuters, normaal is dat echt niet mijn ding want kleine kinderen vind ik alleen maar ‘vervelend'. Haha. Maar deze kinderen doen je wel echt wat. De baby's liggen werkelijk de hééééle dag in hun bed. Niks geen aanraken, knuffelen of contact zoeken. Liggend worden ze gevoerd en dan moeten ze maar weer slapen. De rest van de peuters slapen of ze zitten met z'n alle in één hok. Daar staat één mega tv waar de hele dag journaal op is, er staan drie banken waar de twee child care workers de héééle dag opzitten en er staat een kast waar niks op of in ligt en waar de kinderen op en in klimmen. Speelgoed??? Nee hoor, ze vermaken zich met slaan, schoppen, bijten, knijpen, krabben en spugen. Negatieve aandacht vragen ze aan één stuk door, dus nu de kunst voor ons om deze negatieve aandacht om te zetten in positief gedrag. Ik heb nu kinderen gezien, die ik nog nooit heb zien lachen, dat zet je wel aan het denken. Normaal gesproken reageren baby's op geluidjes ed. maar hier dus niet. Een baby van drie die verkracht is... dan snap je wel hoe verknalt het leventje is van zo'n kind. Vandaag heb ik simpelweg geholpen met de kinderen in bad doen en geprobeerd om ze op een leuke en gezellige manier aan te kleden. Ik zag hoe de mensen het deden die daar werken, en ik moest serieus denken aan het lopende bandwerk in Nederland. Luiers hebben ze niet, gewoon een handdoek omknopen als luier en de kinderen die al op de wc plassen hebben geeneens een onderbroek aan. Ze stinken, ze schreeuwen en doen elkaar pijn. Grote schreeuw om aandacht en dat kunnen wij ze dan hopelijk een beetje geven.

Daarnaast heb ik ook nog bij een children's right platvorm vergadering gezeten. Dit heeft Peter opgericht en het is ervoor om kinderen een kans te geven om ook te kunnen zeggen wat ze denken en vinden. Misschien gaan we dit overnemen wat me wel erg leuk lijkt! Vandaag hoorde ik ook weer dat er zondag een meisje was weggelopen, hier is nu iedereen naar op zoek. Ze vertelde me dat het vorige meisje dat weggelopen was terug kwam en drie keer verkracht is in de paar dagen dat ze verdwenen was. We hopen dat ze veilig is en dat we haar weer snel terug zien.

De eerste week valt me onwijs mee, omdat we echt goed worden opgevangen en iedereen voor ons klaar staat. Het sociale gedeelte lijkt bijna wel belangrijker dan het werkelijk iets presteren, dus hier zullen we een middenweg in moeten zien te vinden. Maar eerst maar eens uitrusten dit weekend en dan volgende week zorgen dat ik iedereen bij naam ken. Namen zoals Nkosonati onthou je niet zomaar hoor! En namen met de ‘klik' erin zijn voor ons helemaal niet uit te spreken! Maarja, zo hebben de kinderen ook nog wat om te lachen natuurlijk!

Blijf berichtjes sturen en vertel me dan gelijk even hoe het in Den Ham is en gaat!

Ps. Vandaag 34 graden dus nu ik dit verhaal geplaatst heb cross ik snel naar het strand en gaan we een wakeboard huren!!

Ps2: Het stadion is echt mooi geworden Wesselien! Zodra ik er foto's van heb zal ik er even 1 opzetten! Het is alleen nu wel een grote choas in de stad omdat ze bezig zijn om allemaal wegen naar het stadion aan te leggen. Maar ze willen alle wegen tegelijk doen, waardoor je nergens meer langs komt!

Tot snel! Liefs mij